To jest właśnie to, co robimy w naszych duchowych ćwiczeniach – całkowicie oddajemy się Bogu, nie używamy naszych umysłów, serc czy pragnień – ale otrzymujemy i akceptujemy wszystko to, cokolwiek Bóg nam zsyła. Zrozumcie więc, że Subud to jedynie symbol takiego sposobu życia, w jaki człowiek może wypełniać Wolę Boga w sobie, w tym i w przyszłym świecie.

Dlatego, w naszych duchowych ćwiczeniach Subud nie ma nauczania. Niczego nie musimy robić ani uczyć się, gdyż jedyną rzeczą jaką mamy uczynić jest całkowite poddanie się. Osoba, która twierdzi, że zna drogę do Boga to ktoś taki, kto dziękuje Bogu za dary, których jeszcze nie otrzymał.

Jedyna rzecz jaką czynimy, to nasze całkowite poddanie się, otrzymywanie i akceptacja tego co Bóg nam posyła i co On chce , abyśmy otrzymali. To właśnie głoszone było przez wszystkich proroków: ” Oddaj się całkowicie, podporządkuj się Bogu , a wtedy Bóg zatroszczy się o Ciebie i poprowadzi Cię”. W naszych duchowych ćwiczeniach nie oczekujemy, że zdarzy się coś szczególnego. Nie tworzymy żadnych wyobrażeń, lecz tylko przyjmujemy to, co Bóg nam daje.

A więc ta Święta Siła, która działa w nas podczas ćwiczeń, przynosi nam to, co w nas już istnieje. Na przykład, jeżeli ktoś ma głośny i mocny głos, to będzie on wydawał mocne i głośne dźwięki. Ale osoba, której głos nie jest tak mocny będzie wydawała delikatniejsze dźwięki. Tak dzieje się z każdą częścią naszego ciała, z każdą cząsteczką naszej istoty. Dlatego latihan dwóch osób nigdy nie będzie taki sam, ponieważ każdy z nas jest inny. Właśnie dlatego w Subud nie może być teorii lub duchowego nauczania, gdyż wszyscy różnimy się od siebie. To, co otrzymujemy w latihanie różni się od tego czego doświadczają inni ludzie. Z tego powodu, nie możemy ustalić żadnych reguł, bądź nakazów co do zachowania w trakcie latihanu, ponieważ jest to sprawa osobista każdego z nas.

Każdy z nas znajdzie właściwą sobie drogę do Boga. To, co może być właściwe dla jednej osoby może być złe dla drugiej. Dlatego nie wolno wam sądzić, że powinniście podążać lub stać się podobnymi Muhammad Subuhowi . Musicie stać się samymi sobą i rozwijać wasze wnętrza jeśli chcecie znaleźć drogę do Boga. Nie wolno wam naśladować kogoś innego, jako że musicie sami znaleźć swoją drogę do Boga. Zwykle, jeżeli jest nauczyciel to naucza on, aby jego zwolennicy postępowali dokładnie tak jak on to robi, aby osiągnęli to co on osiągnął. Ale jest to złe, gdyż pomiędzy nauczycielem i uczniem, ba, nawet pomiędzy dwoma braćmi tych samych rodziców istnieje ogromna różnica nie tylko w ich wyglądzie zewnętrznym, ale także w ich charakterze, w całej ich istocie. Tak więc, na pewno teraz rozumiecie, że to co jest właściwe dla nauczyciela na jego drodze do Boga, niekoniecznie jest dobre dla jego uczniów.

Dlatego Bapak mówi, że to Bóg poprowadzi was do Siebie, a to co dzieje się podczas waszych ćwiczeń duchowych to wprowadzenie was do waszego prawdziwego wnętrza – do waszego prawdziwego Ja. Nie powinniście obawiać się lub martwić, bo to co do was przychodzi w latihanie to jedynie to co w was już jest, i pochodzi ono z waszego wnętrza. W latihanie przejawia się wasza prawdziwa istota, więc nie ma się czego obawiać.

W Subud nie ma dyskryminacji religijnych, gdyż to co do kogoś przychodzi już w nim istnieje. Jeśli ktoś jest chrześcijaninem spotka w sobie prawdziwego Chrystusa, a jeżeli ktoś jest buddysta spotka w sobie prawdziwego Buddę. Tak samo, jeśli ktoś jest muzułmaninem, spotka w swoim wnętrzu prawdziwego Mahometa. A wtedy, jeżeli prawdziwie znasz swoje wnętrze, we wszystkim co robisz odczujesz przewodnictwo Świętej Siły, ponieważ ta Święta Siła działa w Tobie przez Ciebie samego. Dlatego bez względu na to czy pracujesz w biurze czy prowadzisz samochód czy robisz cokolwiek innego, Moc Boża która działa w Tobie i poza Tobą, poprowadzi Cię.

Wtedy, prawdziwym stanie się to co powiedziane jest w Koranie, że przed robieniem czegokolwiek, powinniśmy powiedzieć: Bismillah errehman amrahim. Znaczy to, że podążasz za przewodnictwem Boga i, że uczynisz tylko to co Bóg chce abyś uczynił, i że nie będziesz czynił niczego w pośpiechu, a później przypomnisz sobie o Bogu i będziesz żałował swego uczynku. Jeśli zawsze myślisz o Bogu zanim coś zrobisz, to wtedy ten uczynek jest właściwy. I takie jest prawdziwe znaczenie tego co robią chrześcijanie gdy modlą się przed posiłkiem i przed snem. Oznacza to również, że nie powinniście niczego robić bez Bożego przewodnictwa, ponieważ jeśli zapominacie o Bogu w tym co robicie, to nie otrzymacie od Niego pomocy, gdy coś się nie układa. Moc Boga działa nie tylko wewnątrz nas, ale w każdej istocie, a nawet poza wszystkim co istnieje.
Dlatego nasze ćwiczenia duchowe -latihan- nie wyrządzą żadnej szkody religii którą wyznajmy, ponieważ dzięki nim przywołujemy nasze wnętrze i wypełniamy Wolę Boga. Tak więc osoba, która przynależy do jakiejś religii, nie doświadczy w swoim latihanie niczego, co nie byłoby zgodne z jej religią i jej wewnętrzną naturą.

Niektórzy z was mogą zapytać skąd Bapak wie to wszystko. Bapak odpowie Wam, że otrzymał tą wiedzę, gdy był w takiej samej sytuacji jak wy, gdy pracował zawodowo jako urzędnik w biurze, miał swoje obowiązki rodzinne i wszystkie inne powinności jakie wy macie, co więcej Bapak nawet to lubił. To wszystko zmieniło się w jednej chwili. Jego umysł, jego serce i jego pragnienia przestały działać i doświadczył on wibracji latihanu tak jak wy wszyscy jej doświadczacie. Bapak nie szukał mądrości, nawet nie miał żadnego guru czy nauczyciela. Po prostu otrzymał on to co nazywa się Mu`jizat-ulla, to znaczy Święty Dar. Bóg zsyła taki dar tylko tym , którzy go nie szukają i są gotowi na jego przyjęcie.

Być może słyszeliście o uzdrowieniu Ewy Bartok. To nie Bapak ją wyleczył. Bapak jedynie pokazał jej jak wielbić Boga, a jej wielkim szczęściem było to, że Bóg chciał, aby jej stan zdrowia polepszył się. Dlatego była ona uzdrowiona. Ale to nie Bapak ją uzdrowił. On tylko pokazał jej drogę do wielbienia Boga.

Czyjeś uzdrowienie, to sprawa wyłącznie pomiędzy tą osobą i Bogiem, i nikt nie może się w to mieszać.
Na koniec, Bapak chciałby powiedzieć, że każdy sam decyduje o tym czy będzie chciał doświadczać latihanu, jako że nie można nikogo zmusić do wielbienia Boga. Wszyscy jesteśmy wolni w naszych wyborach. Ale, jeśli kiedykolwiek wyrazicie chęć doświadczania latihanu, wasza prośba będzie spełniona.

Dobranoc i dziękuję.

Jest to jedyna mowa jaką wygłosił Bapak do kandydatów.
Została ona wygłoszona w Singapurze w roku 1960.

Z języka angielskiego tłumaczyła Herminia  Nowosz
* Copyright 1991 The International Subud Committee
Wszystkie prawa zastrzeżone