Mowa Bapaka
SUBUD to skrót od słów – Susila – Budhi – Dharma
Została ona wygłoszona w Singapurze w roku 1960
Panie i Panowie,
SUBUD to skrót od słów – Susila – Budhi – Dharma.
Subud nie jest żadną nową religią lub sektą, ani też nową nauką duchową. Jest on tylko symboliczną definicją prawdziwej drogi życia człowieka.
Susila – znaczy żyć zgodnie z Wolą Boga, osiągając pełnię człowieczeństwa.
Budhi – znaczy, że w każdym stworzeniu Boskim, włącznie z człowiekiem, żyje Święta Moc. Moc ta działa zarówno wewnątrz każdej istoty, jak i poza nią.
Dharma – oznacza Wolę Bożą, za którą całe stworzenie, łącznie z człowiekiem, powinno podążać.
Susila Budhi Dharma oznacza podążanie za Wolą Boga z pomocą Świętej Mocy, która działa nie tylko w naszym wnętrzu, ale i na zewnątrz każdego z nas. Istotą podążania za Wolą Boga jest poddanie się Woli Boga Wszechmogącego.
Susila Budhi Dharma jest symbolem tego, co praktykujemy w duchowym treningu Subud – w latihanie; oznacza to , że cokolwiek przeżywamy w latihanie kejiwaan Subud, jest całkowicie zgodne z Wolą Boga.
Jest to dokładnie zgodne z tym co mówią Święte Księgi – Biblia, Koran i inne, że Bóg jest blisko człowieka a raczej , że jeśli człowiek przyjdzie blisko Boga, to Bóg da mu wszystko czego mu potrzeba i, że człowiek może wtedy otrzymać to co Bóg mu przeznaczył.
Czym jest to co mamy oddać Bogu? Nie jest to nasze bogactwo ani ci, których kochamy, ani też cokolwiek innego co posiadamy, ponieważ Bogu nie potrzebna jest żadna z tych rzeczy. To co musimy poddać to nasz umysł, nasze serca i nasze pragnienia, gdyż to one są przeszkodą na naszej drodze zbliżenia się do Boga.
Właśnie to Jezus Chrystus miał na myśli, kiedy powiedział, że Bóg zawsze będzie z nami, jeśli całkowicie Mu się oddamy i jeśli będziemy Go kochać ponad wszystko inne, nawet ponad siebie samych. Znaczy to, że miłość, którą odczuwamy za pomocą naszych serc i uczuć jest przeszkodą w dotarciu do prawdziwego uwielbienia Boga, ponieważ ta zewnętrzna miłość to tylko miłość do tego, co nam się wydaje, że kochamy. Ale miłość jaką powinniśmy obdarzyć Boga musi być wspanialsza niż to.
Prorok Mahomet otrzymał objawienie, że Bóg istniał zanim cokolwiek innego istniało, i że Bóg będzie istniał gdy wszystko zginie. Bóg jest wszechobecny i jest istotą wszystkiego. To znaczy, że Bóg stworzył naprawdę wszystko, i dlatego, że On wszystko stworzył On również o wszystko się zatroszczy.
Powiedziane jest, że Bóg nie ma formy, mowy, kraju, ani koloru, bo gdyby, na przykład, był w jakimś kraju, to byłoby więcej Bogów niż jeden, ponieważ w każdym kraju byłby jeden Bóg; a gdyby Bóg był jakiegoś koloru, wtedy również mielibyśmy więcej niż jednego Boga, jako że każdemu kolorowi należałoby przyporządkować jednego Boga. To właśnie wyrażone jest w powiedzeniu: „Bóg jest Jeden i jest Władcą wszystkiego.”
Bóg tworzył bez narzędzi i materiałów. Jeśli człowiek przystępuje do zrobienia czegoś, np. stołu, potrzebuje on do tego drewna, gwoździ, młotka i innych narzędzi; a do stworzenia bomby atomowej potrzeba jeszcze więcej narzędzi aby rozbić materię na atomy. Bóg działa w zupełnie inny sposób. Jemu nie potrzebne są narzędzia i materiały. Dlatego jedynym sposobem w jaki człowiek może zrozumieć Boga i wiedzieć co jest w Jego umyśle i sercu jest całkowite poddanie się Wszechmogącemu; ponieważ człowiek nigdy nie znajdzie Boga poszukując Go swoim umysłem, sercem i pragnieniami. Tylko poprzez całkowite poddanie się Bogu i porzucenie posługiwania się ludzkim umysłem, sercem i pragnieniem, możliwym stanie się dla człowieka bliższy kontakt z Mocą Boga.
We wszystkich współczesnych tłumaczeniach mów Bapaka słowa jiwa i latihan kejiwaan pozostawia się w oryginalnej indonezyjskiej wersji językowej. Słowo jiwa odpowiada pod względem znaczenia polskiemu słowu „dusza”. Ke-jiwa-an to przymiotnik pochodzący od słowa jiwa, a najbliższe tłumaczenie znaczenia tego słowa to „duchowy”. Latihan oznacza „trening duchowy” lub „ćwiczenie duchowe”. Słowo „nafsu” należy rozumieć jako:pasje, żądze.
Powiedziane jest, że Bóg nie ma formy, mowy, kraju, ani koloru, bo gdyby, na przykład, był w jakimś kraju, to byłoby więcej Bogów niż jeden, ponieważ w każdym kraju byłby jeden Bóg; a gdyby Bóg był jakiegoś koloru, wtedy również mielibyśmy więcej niż jednego Boga, jako że każdemu kolorowi należałoby przyporządkować jednego Boga. To właśnie wyrażone jest w powiedzeniu: „Bóg jest Jeden i jest Władcą wszystkiego.”